بررسی راه‌كارهای مقابله با آنفلونزای طیور

بررسی راه‌كارهای مقابله با آنفلونزای طیور

مقابله با آنفلوانزای طیور

مقدمه:

آنفلونزای طیور (طاعون طیور یا فلور پرنده) بیماری بالقوه بسیار مخربی بوده كه غالباً در جوجه ها، بوقلمونها، اردكها و غازها تظاهر می كند

، گرچه تعداد بسیار زیادی از گونه های دیگر پرندگان ممكن است آلوده و بصورت یك ناقل تبدیل گردند. در 84-1983 شیوع بیماری در پنسیلوانیای آمریكا باعث مرگ و كشتار بیش از 20 میلیون پرنده گردید. شیوع بیماری در ایتالیا در ماه می سال 2000 باعث مرگ بیش از 14 میلیون پرنده شد. شیوع اخیر بیماری در آسیا تاكنون 12 كشور را در منطقه از اواخر سال 2003 تا كنون آلوده نموده است كه آمار تلفات و زیانها در حال محاسبه می باشد.

بیماری

بیماری آنفلوانزای طیور در اثر یك ویروس آنفلوانزا می تواند ایجاد گردد. ویروس این گروه از لحاظ شدت بسیار گسترده اند. برخی سویه ها (بخصوص سروتیپهای H7 , H5 ) بسیار بیماریزا و مسری بوده كه قادر به ایجاد مرگ و میر به میزان بیش از 90 درصد در برخی گله ها می گردند. عفونت توسط سویه H5N1 موردی است كه اخیراً در آسیا به انسان سرایت نموده و تعداد بسیاری را آلوده نموده است. با عفونت ویروسی بسیار حاد علائم كلنیكی ممكن است بصورت مرگ و میر بالا ناگهانی، احتمالاً با شروع تب و یا دپرس شدن شدید ظاهر یابد. علائم التهاب مخاط چشم، حركت سریع چشمها، التهاب سینوسها و سر سیانوزه متورم ممكن است در پرندگان مبتلا مشاهده گردد. شكل خفیفتر بیماری ممكن است بصورت علائم تنفسی غیر اختصاصی تظاهر كند. در گله های مادر و تخمگذار علائم بصورت كاهش شدید و ناگهانی تولید یا افزایش تعداد تخم مرغهای پوست نازك و نرم (لمبه) بروز نماید.

انتشار بیماری

پرندگان مهاجر بخصوص پرندگان آبزی، عمده ترین منابع ویروسهای آنفلونزا محسوب گردید كه موجب شروع شیوع گسترده بیماری در آسیا گردیده اند. پرندگان مهاجر با توجه به رفتار مهاجرتی آنها از طریق مدفوع، قادر به انتقال و انتشار ویروسها بطور گسترده از منطقه كشور یا قاره ای به منطقه دیگر می باشند و شیوع بیماری غالبا در نزدیكی مسیرهای مهاجرتی آنها اتفاق می افتد. پرندگانی كه مسیرهای طولانی پرواز می كنند، خسته و تحت استرس بوده و دفع ویروس در این هنگام به دلیل جستجو برای منابع غذایی در مكانهای طیور تجاری افزایش یافته و در این مواقع احتمال آلودگی پرندگان تجاری فزونی می یابد.

انتشار آلودگی به پرندگان منطقه اغلب از طریق آلودگی به وسیله مدفوع پرندگان آلوده رخ می‌دهد. تماس مستقیم با مدفوع توسط پرندگان یا انتقال بصورت غیر مستقیم از طریق پرسنل و تجهیزات به فارمهای طیور از مهمترین راههای انتقال عامل بیماری محسوب می گردد. انسان مسلما مهمترین راه انتقال بیماری در داخل مناطق تولید طیور می باشد. پرسنل از طریق لباس، چكمه، وسایل و دستها، ویروس را از یك سالن به سالن دیگر منتقل می نمایند. حشرات و جوندگان ممكن است بعنوان ناقلین مهم منطقه ای عمل نمایند. حركت در داخل منطقه پرورش طیور می تواند بسرعت از طریق ذیل صورت پذیرد:

1-   تجهیزات حمل مواد غذایی

2-   انتقال پرندگان بیمار و مرده

3-   سرنگهای واكسیناسیون

4-   وسایل جمع آوری مرغ

5-   مهندسین

6-   دامپزشكان

7-   رفت و آمد كارگری

نتیجه گیری

بیماری ‌آنفلونزای طیور بیماری بسیار خطرناكی بوده كه قادر خواهد بود منطقه را كاملاً و تولید پرورش طیور را در آن یكی از مهمترین منابع سوریه  H5N1 ویروس آنفلونزای طیور، پرندگان وحشی بخصوص اردكهای وحشی بوده كه نسبت به ویروس بسیار مقاومند. این گونه پرندگان مقاومترین گونه ها به این ویروس می‌باشند. پرندگان اهلی از قبیل مرغ و بوقلمون نسبت به فرم حا همه گیری كشنده ویروس بسیار حساسند. تماس مستقیم و یا غیر مستقیم پرندگان اهلی با پرندگان آبزی مهاجر، عمده ترین علت شیوع و اپیدمیك شدن بیماری آنفلونزای طیور می‌باشد. پرندگان زنده موجود در بازار از دیگر دلایل عمده شیوع بیماری محسوب می گردند. در مناطقی كه مشكل شیوع بیماری گزارش می گردد، مهمتری اتفاق كاهش تقاضا برای محصولات گوشت و تخم مرغ، علی رغم اطمینان دولتی خواهد بود كه مسلما پیامدهای جبران ناپذیری را برای صنعت پرورش طیور در آن منطقه به دنبال خواهد داشت.

كلمه استرس در صنعت طیور عموما برای توصیف اثرات مجموعه ای از حالات یا وضعیتهای غیر اختصاصی دارای تعریف مهم، استفاده می گردد. استرس اغلب به عنوان یك تشخیص جایگزین پذیرفته می شود، به خصوص زمانیكه تشخیص روشن و واضحی وجود نداشته باشد و یا هیچ نوع درمانی یا كار تشخیصی شناخته شده‌ای

در برطرف كردن مشكل، موثر واقع نشده باشد. صرف نظر از میزان درك ما از استرس، این امر پذیرفته شده است كه استرس فیزیولوژیكی عاملی اساسی در صنعت مرغداری است و فاكتورهای اقتصادی مهمی همچون میزان رشد، پاسخ ایمنی، ضریب تبدیل، باروری، قابلیت هچ و سرزندگی جوجه ها را تحت تأثیر سوء قرار می‌دهد.

اصولاً استرس پاسخ فیزیولوژیكی جوجه ها است به تحریك یا احتیاجات خارجی كه نیاز به تطبیق جهت بقاء فوری و یا سازگاری جهت بقاء طولانی مدت دارند این پاسخ فیزیولوژیكی به آزاد سازی انرژی و مصرف آن نیازمند است. بنابراین در تمام استرس های فیزیولوژیكی، مواد غذایی و ذخایر بدن بجای مصرف در جهت بهبود پارامترهای اقتصادی مهم صرف فعالیتهای فیزیولوژیكی ضروری برای بقاء فوری می گردد.