بررسی طاوس آبی هندی

بررسی طاوس آبی هندی

طاووس آبی هندی

طاووس من با یك نر مشكلی درشت اندام با 3 مرغ آبی هندی، یك جوجه نر سفید و یك مرغ در سال 1963، طاووس بدلیل افسانه‌ای بودن و تقدس بیش از اندازه‌ای كه در آداب و سنن هندی داشت

، به عنوان« پرنده ملی هند» اعلام شد. (آیا این مسئله، طاووس را متمایزترین نژاد پرندگان می‌كند؟ طاووس ماده چطور؟). توانایی طاووس ماده، در تخم‌گذاری، 3 تا 12 تخم است، با این وجود 4 تا 6 تخم، متوسط تخم‌گذاری است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روی تخم‌ها به طور جداگانه می خوابد. تخم‌های طاووس پس از 28 روز شكسته می‌شود و جوجه سر از آن بیرون می‌آورد. جوجه‌ها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نام‌گذاری می‌شود. جهت اطلاعات بیشتر راجع به

Raising Chicks, Peachicks را ببینید. جهت آگاهی راجع به ایده‌هایی در مورد سازگاری اقلیمی طاووس‌های نر و ماده به بخش Acclimating Guineos مراجعه كنید.

جهت پرورش طاووسیان شما باید حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشید. مرغ‌های بزرگتر، بهترند. سقف حداقل باید 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهی، حداقل 40 اینچ زیرزمین. طاووس تا سه سالگی پرهای بلندشان را گسترده نمی‌كنند و سپس سال به سال پرهایشان می‌ریزد. در نیویورك آنها در اواخر جولای یا اوایل آگوست به پرریزی می‌كنند و تا سپتامبر آنرا به پایان می‌رسانند. این پرها دم واقعی طاووس نیستند خود این دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است كه با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت می‌شوند.

بدن طاووسیان

طاووسیان كم سن و جوان‌، دارای جثه‌های یكسان نیستند. اگر شما گروهی از طاووسیان هم سن داشته باشید، پس از چند ماه، معمولاً نرها دارای پاهای بلندتری خواهند بود. نكته دیگر، رنگ تازه از تخم بیرون آمدگان است. این رنگ از همان اول، مشخص و نمایان است در زیر، چند تصویر از پرهای اولیه طاووسیان نر و ماده آمده است.

دسته‌بندی علمی طاووسیان.

شاخه: Chorlata

زیرشاخه: مهره‌داران.

دسته: پرندگان

گونه: Galliforms

خانواده: Phasianina (قرقاولیان)

زیرخانواده: Phasianinae (قرقاول)

سرده: Pavo (طاووس رنگین‌كمانی)

گونه‌های: Pavo Cristatus (آبیها) و Pavo Muticus (سبزها)

زیرمجموعه‌ها برای p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator

سرده دیگری برای طاووسیان كنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تك شناخته شده، Afropavo Congenisis می‌باشد. در حال حاضر، اطلاعات كمی راجع به طاووسیان كنگویی در دسترس و شناخته شده است كه اولین بار در سال 1936 به ثبت رسید.

نژاد طاووسیان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سیلون، شبه‌جزیره مالایا، و كنگو می‌باشد. طاووسیان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده میان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسیان، پرندگان بسیار پرتوان و پرطاقتی هستند و با مراقبت كافی، بین چهل تا پنجاه سال عمر می‌كنند. واژه "Peafowl" (طاووسیان) برمی‌گردد به نام این گونه پرنده. نر آن، "Peacock" و ماده آن، "Peahen" نام دارد. نوزادان زیر یكسال، "Peachicks" نام دارند.

طاووسیان در رنگهای بسیار گوناگونی، شامل آبی، سبز، سفید، قهوه‌ای روشن، و بنفش هستند. این رنگها و بسیاری از رنگهیای دیگر كه ذكر نشدند زائیده فكری بشر در تمام جهان است. طاووس هندی آبی و طاووس سبز، متداول‌ترین رنگهای طاووسیان یافته شده در جهان هستند. طاووسیان هندی آبی تاكنون متداول‌ترین طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسیهانی هستند كه مردم با بازدید از باغ‌وحش‌ها و پاركها، با آنها آشنا هستند.

جفتگیری

معمولاً طاووسیان در سن 2 سالگی، جفتگیری می‌كنند. گاهی طاووس‌های ماده یكساله هم روی تخم‌های بارور می‌خوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسیدن به سن یك‌سالگی تخم‌گذاری می‌كنند. بهترین شانس برای یك مرغ یكساله، جهت تخم‌گذاری كردن زمانی است كه در همان مرغدانی كه طاووس بالغ نر است، باشد. یك طاووس نر بالغ، طاووس نری است كه حداقل 3 ساله است. یك طاووس نر، تا زمانی كه 3 ساله نشود، كاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طی 2 تا 3 سال، پرتر می‌شود. پس از اینكه طاووس پنج یا شش ساله می‌شود، طول دم ثابت می‌ماند و تا زمانیكه پرنده سالم باشد كیفیت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقی می‌ماند. دنباله دم در چرخه جفتگیری طاووس نر بسیاری مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ریخت و این، زمانی است كه فصل جفت‌گیری خواهد رسید. یك طاووس نر 2 ساله كه دارای یك دم 1 تا 2 فوتی است در این سن، برای جفت‌گیری مناسب‌تر از یك طاووس نر 2 ساله كه هیچ دنباله دمی ندارد، می‌باشد. یك طاووس نر بالغ، در شرایط اولیه، می‌تواند با پنج طاووس ماده جفت‌گیری كند. زایایی و لقاح‌پذیری برای هر طاووس نر، باید دقیقتاً سنجیده شود تا مشخص شود كه هر طاووس نر با چند طاووس ماده می‌تواند جفت‌گیری موفقیت‌آمیز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسیان به منظور جفت‌گیری باید طاووس‌های نر و ماده بی‌نسبیت با هم (از یك خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگیری نسبی می‌تواند منجر به مشكلاتی برای تخم‌ها و جوجه‌ها شود. مهم نیست كه طاووس با چه سنی جهت جفتگیری، انتخاب یا خریداری می‌شود، مهم این است كه پرنده‌ها سالم باشند. یك پرنده سالم، دارای پرهای با كیفیت، پاها و سرپنجه‌های مستقیم و چشمان شفاف و پر فعالیت است. طاووس‌های ماده، در آوریل، مورد لحاق قرار می‌گیرند و در هر روز یك تخم می‌گذارد تا اینكه یكدسته هفت تا ده تخمی بدست می‌آید. تخم‌ها، قهوه‌ای روشن هستند و از لحاظ اندازه‌، مانند تخم‌های بوقلمون است. اگر تخم‌ها جهت جوجه‌كشی از آشیانه جمع‌آوری شوند، یك طاووس ماده قادر است روی 30 تخم هم بخوابد. طاووس‌های ماده‌ای كه آزادانه در زمین كشاورزی و اطراف مزارع، آزادانه پرسه می‌زنند، آشیانه‌های خود را در غلف‌های بلند، اطراف درختچه‌ها و پای بوته‌ها پنهان می‌كنند. آشیانه، حفره‌ای است كه روی زمین گسترده می‌شود و با علف مشخص و سجاف می‌شود. آشیانه‌ها در چنین مكان‌هایی، در بسیاری از مواقع توسط صاریخ (اپاسم)، راكون‌ها، و راسوها از بین می‌رود كه این حیوانات تخم‌ها را می‌خورند. طاووس‌های ماده‌ای كه در این آشیانه‌ها می‌نشینند، نسبت به حمله كایوتها، روباهها، و سگهای ولگرد كه طاووس‌های ماده را می‌كشند، حساس هستند. طاووس‌های ماده‌ای كه در مرغدانی‌های گروهی نگهداری می‌شوند، جهت جای آشیانه، از لاستیكها و تایرهای قدیمی، جعبه‌های چوبی، و بشكه‌های خالی استفاده می‌كنند. این بخش‌ها باید با علوفه خشك یا كاه پر شوند تا آشیانه را مهیا سازند.

جوجه‌كشی

طاووسیان هندی آبی

نام های دیگر: طاووسیان هندی، طاووسیان آبی، طاووسیان آزاد

گونه ها: تك نوع، اما جهش های زیادی موجود است.

طبقه بندی: پاكستان، هند و سری لانكا. بسیاری از آنها در سرتاسر دنیا زندگی می‌كنند.

زیست گاهها: متفاوت است: جنگل ها، زمین های كشاوری و نزدیك روستاها.

توضیح: نرها بزرگ هستند با یك دم دراز كه برای جفتگیری استفاده می‎شود. قابل تشخیص از طاووس بی نوك، چون دارای سینه و گردن آبی است. پوست صورت سفید است و دم به صورت بادبزن است. نرهای بلوغ نیافته دارای بال و پرهای مختلفی هستند اما دارای دم بادبزن مانند و بخش های بالایی بدن، آبی هستند در سال دوم، نرها، یك دم كوچكتری دارند. در سال سوم، دارای بال و پر كامل شده و به بلوغ جهت جفتگیری می رسند. ممكن است دم، تا 2 یا 3 سال دیگر هم به رشد خود ادامه دهد. نرها در پایان هر تابستان پرریزی داشته و همه پرهایشان می ریزد.

توضیح: ماده ها: در مقایسه با نرها، بی رنگ ترند، پوست صورت مانند طاووسان نر است اما دم، قهوه ای است. گردن و گلو سفید، سینه و پشت گردن سبز، و باقی بدن خاكستری- قهوه ای روشن است.

جایگاه در حیات وحش: بسیار متداول در بیشتر محیطهای طبیعی.

اطلاعات دیگر

رژیم غذایی: هنگامی كه آزاد است، هرچه در اطراف بیابد می خورد. باید یك رژیم غذایی مناسب برای آنها استفاده شود. پرندگانی كه در پرنده خانه ها زندگی می‌كنند باید سبزی و غذای خوب مصرف كنند.

فصل جفتگیری

بسته به منطقه متفاوت است. در Missouri در اوایل مارس شروع می‎شود. تخم گذاری با شروع دم ریزی نرها آغاز می‎شود اما استثنائاتی هم وجود دارد.

سن جفتگیری: نرها تا سه سالگی بالغ نیستند اما در سال دوم اغلب نرها اقدام به جفتگیری می‌كنند. من شنیده ام كه ماده ها در سال اول تخم گذاری می‌كنند اما متوسط آن، 2 سال است.

دورة سر از تخم بیرون آوردن: 28 روز

مكان زندگی: طاووسیان آبی، پرندگان پرطاقتی هستند اغلب در جای بار نگهداری می‎شوند تا بتوانند در مقیاس باز پر بزنند. سایز بزرگ و اندازة مكان اهمیت دارد. سقف و پناهگاههای در زمستان نیاز است. اما باید مراقب بود كه تمام محافظه كاریها صورت گرفته است.